Twintig jaar voor 1969 vlogen de meeste luchtmachten met gevechtsvliegtuigen met zuigermotoren die in wezen niet verschilden van die uit de Tweede Wereldoorlog.
In de twintig jaar daarna verviervoudigden de topsnelheden bijna en werden de kanonnen aangevuld met geleide raketten die een vijand op 50 km afstand konden vernietigen. Tegen 1969 waren ze buitengewoon geavanceerd geworden.
De gevechtsvliegtuigen uit die tijd waren ook veel veeleisender en gevaarlijker voor hun eigen piloten dan de huidige generatie digitale gevechtsvliegtuigen, en deze brute machines waren onvergevingsgezind voor fouten. Hier zijn de 10 beste gevechtsvliegtuigen van 1969.
10: Mikoyan-Gurevich MiG-19 'Farmer'
De MiG-19 was een wendbare, krachtige 'hotrod' die slecht uitgerust, meedogenloos en wreed was. Gewapend met drie kanonnen en twee K-13 raketten bleef hij een te respecteren tegenstander, maar het gebrek aan een moderne radar en de bescheiden topsnelheid van Mach 1.22 maakten hem duidelijk in het nadeel.
De tactiek was om de Hawker Hunter in een verticaal luchtgevecht te dwingen waar de superieure verhouding tussen stuwkracht en gewicht een voordeel gaf.
Het toestel kon de Phantom gemakkelijk verslaan (en versnellen tot Mach 1.2) en de MiG-19 van de VPAF haalde zeven F-4 Phantom II's neer. De tactiek was om hem te vangen met de uitstekende acceleratie van de MiG-19 en de hittezoekende Sidewinder raket de rest te laten doen.
9: Folland/HAL Gnat
De Gnat, zeer gespecialiseerd als korteafstandsjager, ontwikkelde een felle reputatie in de oorlog tussen India en Pakistan in 1965. Hij kreeg de bijnaam «Sabre-slayer» omdat hij zeven Pakistaanse Canadair Sabres neerschoot. De lichtere, modernere Gnat met zijn hogere verhouding tussen stuwkracht en gewicht had een voordeel tegen de Sabre in het verticale vlak.
De Gnat was de kleinste straaljager die ooit dienst heeft gedaan en was misschien wel de strakst draaiende - hij had ook een klimsnelheid die twee keer zo hoog was als die van de Sabre.
8: Gezamenlijke plaats: Mikoyan-Gurevich MiG-17
De MiG-17 was erg sterk en uiterst betrouwbaar, maar tegen 1969 was hij bijna verouderd. Boven de 450 knopen was het een varken - en de uitrusting was primitief. Veel van de wendbaarheid hing af van de fysieke kracht van de piloot.
De Franse Super Mystère was het eerste supersonische gevechtsvliegtuig van Europa. Het was geliefd bij Israëlische piloten en vocht mee in de Zesdaagse Oorlog van 1967 als een goede tegenhanger voor de MiG-19. Het behaalde meerdere luchtoverwinningen.
8: Lockheed F-104 Starfighter
De F-104 Starfighter werd door de USAF niet als gevechtsvliegtuig gebruikt vanwege zijn slechte wendbaarheid. Zijn topsnelheid van Mach 2+ was uitzonderlijk en de piloot had uitstekend zicht. Het gevechtsrecord was echter middelmatig.
7: Northrop F-5 Freedom Fighter
De Northrop F-5 was een uiterst capabele lucht-luchtjager. Latere Sovjet-studies toonden aan dat de F-5 een superieure wendbaarheid had ten opzichte van de MiG-21. Later bewees het zijn nut tegen de MiG-21 in de Ethio-Somali-oorlog.
7: Northrop F-5 Freedom Fighter
De F-5 was een compact ontwerp dat gemakkelijk te onderhouden, zuinig in gebruik en een geduchte vijand in een luchtgevecht was. De combinatie van kleine afmetingen en snelle rol- en draaisnelheid maakte het een te respecteren lucht-luchtjager. Het had het potentieel om een superieure concurrent voor de MiG-21 te worden.
6: English Electric Lightning
De Lightning was de snelst stijgende en een van de meest wendbare gevechtsvliegtuigen op deze lijst, met de beste acceleratie en het hoogste dienstplafond. Het was een totaal raketvliegtuig; alles werd opgeofferd voor prestaties, met name uithoudingsvermogen en het aantal raketten. De beste allrounder was waarschijnlijk de F.Mk 6.
6: English Electric Lightning
Hij was superieur aan de F-4 Phantom II in luchtgevechten. Een Britse Phantom-piloot merkte op dat je niet vrijwillig een revolvergevecht met een Lightning zou aangaan, want dan verlies je waarschijnlijk.
5: Saab 35 Draken
Deltavleugels, een datalink, Mach 2 topsnelheid, de mogelijkheid om vanaf korte start- en landingsbanen te opereren en een infrarood zoek- en volgsensor waren kenmerken die de Zweedse J-35F(2) in 1969 al had! Het Draken was een voorproefje van de toekomst en deed dit alles met de helft van de stuwkracht van de Lightning.
5: Saab 35 Draken
De Draken was niet bewezen in de strijd en ook niet erg wendbaar. Het loskoppelen van de vluchtbesturing maakte de 'Cobra' manoeuvre mogelijk. Een F-15 piloot beschreef het als een 'underpowered MiG-21'.
De Zweedse versie van de Falcon-raket, de Rb 28, was een superieur wapen. De J-35F(2) variant was de meest capabele Draken in 1969.
4: Mikoyan MiG-21 'Fishbed'
Snel, wendbaar, sterk en klein – de MiG-21 was een uitstekende dogfighter en de meest talrijke supersonische straaljager in de geschiedenis (11.000 geproduceerde toestellen). De lichtgewicht Mach 2 MiG vocht in Vietnam en het Midden-Oosten. De meest capabele ’21 in 1969 was de SM, met een GSh-23L kanon en een bijgewerkt avionica-pakket. De Vietnamoorlog leverde 24 aces op, waarvan 13 MiG-21 piloten.
4: Mikoyan MiG-21 'Fishbed'
De grootste zwakheden waren een slecht uithoudingsvermogen en het ontbreken van een middellangeafstandswapen. De fantastische acceleratie, de ogenblikkelijke draaisnelheid en de kleine radardoorsnede werden opgemerkt. Het toestel kon ook twee K-3 of K-13 'hittezoekende' raketten dragen.
3. Dassault Mirage III
De Mirage III bewees in de jaren 1960 verwoestend effectief te zijn in Israëlische handen. Het was een betrouwbare alleskunner. De Snecma Atar 9C motor was zeer betrouwbaar en het toestel was heel gemakkelijk te vliegen en stabiel.
3. Dassault Mirage III
Het toestel had geen ondersteuning op de grond nodig om de motor te starten. Het was erg goed in het versnellen in een duikvlucht. De nadelen waren een relatief gebrek aan vermogen en een claustrofobische en onoverzichtelijke cockpit. Tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967 haalden slechts twaalf Mirage III's 48 vliegtuigen neer. De bewapening bestond uit twee 30 mm DEFA kanonnen, twee Matra R.550 Magic korteafstandsraketten en één radargeleide Matra R.530 middellangeafstandsraket.
2: Vought F-8 Crusader
De Crusader was een wendbare, snel reagerende hotrod en een superieure dogfighter. De Vought wikkelde het kleinste, lichtste casco rond de krachtigste motor en creëerde een machine die een genot was om mee te vliegen en duivels moeilijk te verslaan in een luchtgevecht.
2: Vought F-8 Crusader
De Crusader had interne kanonnen gedurende zijn hele carrière, wat hem de bijnaam «The Last Gunfighter» opleverde. Het was 'gewoonweg onverslaanbaar' in de samensmelting. De Franse F-8E(FN) versie was superieur in aerodynamica. De bewapening bestond uit vier 20 mm Colt Mk 12 kanonnen en AIM-9 Sidewinders hittezoekende raketten.
1: McDonnell Douglas Phantom II
De Phantom was een enorm lelijk slagschip van een gevechtsvliegtuig. De Phantom had twee keer zoveel lucht-lucht wapens als elk ander toestel op deze lijst, en de F-4J had een radar die veruit superieur was aan alle andere toestellen. De Phantom had ook een uitstekend bereik, was uitzonderlijk sterk en had het voordeel van een tweemansbemanning.
Het was het krachtigste gevechtsvliegtuig op de lijst, met bijna 160.000 Newton stuwkracht. De F-4J had het unieke vermogen om 'neer te kijken' en 'neer te schieten', en de F-4E had een intern kanon.
1: McDonnell Douglas Phantom II
Nadelen van de Phantom waren onder andere het grote formaat en de rokende motoren. De Phantom was verwoestend effectief en was zeker het beste gevechtsvliegtuig ter wereld in het laatste jaar van de jaren 1960. De Phantom was verantwoordelijk voor 147 luchtoverwinningen in de Vietnamoorlog.
Als u dit verhaal leuk vond, klik dan op de bovenstaande Volgen knop om meer van dit soort verhalen van Autocar te zien
Fotolicentie: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.en
Add your comment